از نظر سازمان جهانی بهداشت فعالیت فیزیکی به نوعی فعالیت بدنی گفته می‌شود که در آن عضلات بدن برای انجام یک فعالیت نیاز به صرف انرژی پیدا کند. این فعالیت‌ها می‌تواند شامل تحرکات جسمانی در حین بازی، کار، حمل کیسه‌های خرید، سفر یا گذراندن تعطیلات و اوقات فراغت باشد.
اصطلاح فعالیت بدنی نیابد با ورزش اشتباه گرفته شود. ورزش زیر مجموعه‌ای از فعالیت فیزیکی به حساب می‌آید که از قبل برنامه‌ریزی شده است و همراه با حرکات آموزشی مشخص جهت رسیدن به یک نوع خاص از تناسب اندام به کار گرفته می‌شود. هر نوع ورزش و یا فعالیت فیزیکی که در زمان تفریح یا به قصد رسیدن به مقصد و یا عنوان بخشی از فعالیت حرفه‌ای فرد انجام می‌شود، به طور قطع مزایای فراوانی در پی خواهد داشت، که در هر دو نوع فعالیت بدنی متوسط و یا سخت به ارتقاء سطح سلامت کمک می‌کند.
فعالیت فیزیکی مداوم و منظم با شدت دشواری متوسط مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و انجام دیگر ورزش‌ها به طور معناداری بر روی وضعیت سلامت افراد تاثیر می‌گذراد. در تمام سنین، مزایای انجام فعالیت فیزیکی شامل مصونیت در برابر آسیب‌های بالقوه مشمول ورزشکاران و افرادی که فعالیت بدنی قابل قبولی دارند خواهد شد. برای مثال در موقعیت تصادفات، افرادی که میزان فعالیت بدنی کمتری دارند، بیشتر آسیب خواهند دید. با افزایش میزان فعالیت فیزیکی در طول روز با انجام حرکات ساده می‌توان به سطح قابل ملاحظه‌ای از سلامت دست یافت.
فعالیت فیزیکی مناسب و می‌تواند:
فعالیت بدنی ناکافی یکی از عوامل خطری است که در سال‌های اخیر رو به افزایش رفته و میزان مرگ و میر بر اثر ابتلا به بیماریهای مختلف را افزایش داده است. افرادی که فعالیت فیزیکی ناکافی دارند ۲۰ تا ۳۰% بیشتر در معرض مرگ زودهنگام قرار دارند.
بر مبنای آماری که در سال ۲۰۱۰ جمع‌آوری شده است ۲۳% بزرگسالان بالای ۱۸ سال فعالیت فیزیکی قابل قبولی ندارند. (۲۰% مردان و ۲۷% زنان) . در کشورهای با سطح درامد بالا این آمار در میان زنان و مردان به ترتیب عبارت است از ۳۵% و ۲۶% . در کشورهای با سطح درآمد متوسط و پایین آمارهای مربوط به کم‌تحرکی برای آقایان ۱۲% و برای بانوان ۲۴% است. میزان فعالیت بدنی در کشورها با تولید ناخالص ملی آنها رابطه معناداری دارد. کاهش میزان فعالیت بدنی در افراد می‌تواند به کم‌تحرکی در زمان فراغت یا استراحت یا فعالیت‌های کاری کم تحرک آنها مربوط باشد. به همین شکل گسترش شیوه‌های حمل و نقلی که در آن افراد نیاز به فعالیت چندانی ندارند نیز در گسترش کم تحرکی نقش قابل توجهی داشته باشد.
در سطح جهانی، ۸۱% از نوجوانان بین ۱۱ تا ۱۷ سال فعالیت فیزیکی کافی ندارند. وضعیت نوجوانان دختر در زمینه فعالیت بدنی به نسبت پسران به مراتب بحرانی تر است. آمارها نشان می‌دهد ۸۴% از دختران نوجوان فعالیت فیزیکی مناسبی ندارند. ۷۸% از نوجوانان پسر نیز فعالیت بدنی کافی ندارند.
کشورها و جوامع باید تدابیری را جهت افزایش فعالیت فیزیکی شهروندان در دستور کار خود قرار دهند. برخی از سیاستگذاری‌هایی که جهت نیل به این هدف می‌توانند اجرایی شوند می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
سازمان جهانی بهداشت از تمام کشورهای عضو می‌خواهد با پیاده‌سازی برنامه‌های فوق در جهت توسعه پایدار و افزایش کیفیت زندگی شهروندان خود گامی موثر را بردارند.
ما رویای فردایی را به تصویر کشیده ایم که درآن مردمان سرزمینمان؛ در مقابله با بیماریهای غیر واگیر، آگاه و توانمند، مسئول و پیشگام هستند، و در سایه توانی که فارغ از رنجوری ناشی از بیماریهای غیر واگیر ایجاد شده است، برای رفاه و آبادانی و توسعه ایران عزیزمان تلاش می نمایند.
اطلاعات بیشتربیماری های غیر واگیر گروهی از بیماری ها است که در آن عامل بیولوژیک در انتقال بیماری وجود ندارد و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. این بیماری ها سالانه ۴۱ ملیون قربانی در سراسر جهان میگیرد. ۷۱ % از مرگ و میر جهانی به دلیل ابتلا به بیماری های غیر واگیر است.
اطلاعات بیشتربیماریهای غیرواگیر، عامل بروز ۷۶ درصد مرگ و میر در ایران است که در رأس آنها سکته‌های قلبی و عروقی با ۴۴ درصد، اولین عامل مرگ در ایران است.
اطلاعات بیشتر
